Το θέατρο
είναι έκφραση, πολιτισμός, φως... Προάγει την τέχνη, το ήθος, το γέλιο, το
δάκρυ... Απαιτεί συναίσθημα, πάθος, αφοσίωση... Αποτελεί τρόπο ζωής,
ψυχοθεραπεία... ΔΕΝ είναι επάγγελμα. Είναι Θρησκεία που είτε την ασπάζεσαι,
είτε όχι... τη σέβεσαι!
Με αφορμή την
Παγκόσμια ημέρα θεάτρου στις 27 Μαρτίου, δε θα μπορούσα να μη παραθέσω το
παρακάτω ποίημα της Κυριακής Πετρίδου, αφιερωμένο αποκλειστικά σε αυτή τη μέρα!
Ανοίγει η αυλαία....
Και αυτόφωτη η ψυχή
καλείται έναν ρόλο να υποδυθεί....
Όποιος και να είναι....
Δραματικός ή κωμικός....
Αυτό που έχει σημασία
είναι ότι ο ηθοποιός
βάζει κάθε φορά κομμάτι
απο το είναι του σε αυτόν....
Φτιάχνει μαγικές εικόνες
για σένα θεατή....
Δες....
αφουγκράσου και εσύ
με τις αισθήσεις της δικής σου της ψυχής....
Το αληθινό σου χειροκρότημα
είναι η μελωδία που αυτός
να αντηχήσει στα αυτιά του καρτερά....
Ανοίγει η αυλαία....
~~ Κυριακή Πετρίδου ~~
Ευχαριστώ την Κυριακή Πετρίδου για την ευγενική προσφορά του
ποιήματος αυτού που συνέταξε αποκλειστικά για τους αναγνώστες του Ody's Blog
καθώς επίσης και της συνοδευτικής φωτογραφίας!
...γράφει ο Οδυσσέας Καραμήτρος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου